بیانیه مادران عزادار / لس آنجلس

تمام دلخوشی ام به برآمدن لبخند است
تمام هراسم به فرونشستن لبخند

در سرزمینی که خندیدن مجاز نیست، شادی قدغن می شود، بی رنگی جای رنگ های دلپذیر طبیعت را می گیرد و هر کلام آزادی را خاموش می خواهند، مادرانی که نوگل های معطر خود را در هُرم ِ سوزان تابستان هشتاد و هشت، به دست مُشتی جلاد، پرپر شده دیدند، بر آن شدند تا در کنار هزاران مادر داغداری که بیست و یکسال پیش، در گرمای سالهای دهه شصت، فرزندان آگاه و آزاده شان را به جرم اختلاف نظر با حکومتیان و داشتن آرزوی زندگی شاد، از دست دادند، بپیوندند.
مادران عزادار می دانند که در خاک این سرزمین، پیکر مبارزی جای دارد که به دست مأموران دولتی، از سر سفره عقد و از کنار عروسش ربوده شد و بی محاکمه، نامش به جاودانه ها پیوسته است.
آنان می دانند در تاریخ این سرزمین نام و یاد نوعروسانی ثبت است که با پیکرهای آویخته از تارک چوبه های دار، برگ زرّین دیگری بر دفتر مبارزات زنان فعال ایرانی افزوده اند.
مادران عزادار می دانند نوباوگان امروز که بسیارشان فرزندان پدران و مادران جانباخته دیروزاند، در کنار دیگر هم نسلان خود، با خوشباوری از عدالت اجتماعی، قدم در تظاهراتی شکوهمند و آرام گذاشته بودند تا فقط رأی انکار شده شان را طلب کنند، اما بسیاری شان هدف رگبار گلوله و تیزی دشنه ی ناپاکان قرار گرفتند.
و امروز آسمان اندوهگین ایران را ستاره های درخشان نداها، سهراب ها، اشکان ها، ترانه ها، مسعودها، بهزادها، زهراها، امیرها و هزاران نام دیگر روشن کرده است تا غروب هر شنبه بین ساعت 8-7 مادران داغدیده و عزادار در پارک های شهر جمع شوند، تا ضمن زنده نگه داشتن نام و یاد جانباختگان، با سکوت اعتراضی خود داد آنان را بستانند.
دریغ که مأموران مسلح انتظامی، تاب تحمل تجمع ساکت آنان را نیز ندارند و مادران را وادار به ترک پارک ها می کنند. زیرا آنان خوب می دانند که سکوت مادران عزادار سرشار چه ناگفته هایی است.
اما مادران عزادار به حقوق قانونی و مدنی خود در خواستن پاسخی سریع و آشکار، نسبت به شناسائی و مجازات مسئولان و قاتلان فرزندان خود و آزادی تمام زندانیان سیاسی در سراسر کشور، واقف اند و تا ستاندن داد خویش، دست از تلاش برنخواهند داشت.
با امید به برآمدن لبخند