فیلمی دیگر از تجمع مادران عزادار تهران 9 آبان
Saturday, October 31, 2009
تجمع مادران عزادار در پارک لاله 0 آبان 1388
مادران عزادار با حمل عکس جانباختگان و خواندن سرود ای ایران به اعتراضات خود ادامه دادند
بنابه گزارشات رسیده تجمع اعتراض هفتگی مادران علیه سرکوب خونین و ادامه بازداشتهای اخیر علیرغم اینکه تعداد زیادی از نیروهای سرکوبگربا حضور خود سعی در ممانعت از شکل گیری آن داشتند ادامه یافت مادران عزادار خواستار آزادی زندانیان سیاسی و... ...محاکمۀ آمرین و عاملین سرکوب خونین مردم ایران هستند.
مادران عزادار تجمع اعتراضی خود را از ساعت 17:00 در میدان آب نمای پارک لاله تهران آغاز کردند.در این تجمع اعتراضی علاوه بر مادران عزادار ،شخصیتهای فرهنگی مانند خانم سیمین بهبهانی،خانم خدیجه مقدم ،فعالین دانشجوئی و تعداد زیادی از مردم شرکت داشتند . مادران و مردم با در دست داشتن عکس شهدای راه آزادی اخیر مانند سهراب ،ندا و سایر شهدا مردم ایران و با بر افروختن شمع در میدان آب نما ی پارک لاله اقدام به راهپیمائی بدور این میدان نمودند. برخلاف همیشه که راهپیمائی در سکوت برگزار می شد اینبار اما در حین راهپیمائی به دور میدان اقدام به خواندن سرود ای ایران ای مرز پر گهر نمودند.
در پایان راهپیمائی با اعلام 1 دقیقه سکوت یاد و خاطرۀ شهدای اخیر را گرامی داشتند و سپس برای آزادی زنداینان سیاسی 3 بار الله اکبر گفتند.
تعداد شرکت کنندگان در اعتراضات امروز بین 200 الی 250 نفر تخمین زده می شد و در حین راه پیمائی علیرغم اینکه مامورن سرگوبگر آنها را در محاصرۀ خود داشتند و همراهی می کردند تا کسی به جمع آنها نپیوندد تعداد زیادی از مردم حاضر در پارک به صفوف راه پیمائی مادران می پیوستند.تجمع اعتراضی امروز تا ساعت 17:45 ادامه یافت.
تعداد نیروهای سرکوبگر نسبت به هفته های قبل خیلی بیشتر بود .نیروهای سرکوبگر انتظامی با باتون و سلاح گرم و همچنین تعداد زیادی از نیروهای لباس شخصی در آنجا مستقر شده بودند . آنها با تهدید سعی در متفرق کردن جمعیت را داشتند ولی مادران قهرمان بدون توجه به تهدیدات آنها اینبار اعتراضات خود را از سکوت خارج کردند و با حمل کردن عکس جانباختگان راه ازادی و سرود ای ایران به اعتراضات خود ادامه دادند
Elham Gheytanchi
Join us Saturdays in the park
27-Aug-2009
From: www.mournfulmothers.blogfa.com
Iran’s Committee of Mournful Mothers is formed by mothers who have lost their children- killed, imprisoned or disappeared- during the peaceful demonstrations protesting the declared result of 10th presidential election on June 12th 2009.
The Committee of Mournful Mothers of Iran has publicly stated the following:
We, the Mourning Mothers of Iran are law-abiding citizens and will continue our civil rights struggle till the release of our Children and prosecution of all those responsible for the killing, disappearance and imprisonment of our children.
Mournful mothers in Iran, protest in silence every Saturday evening from 7:00 to 8:00 p.m., by dressing in black and gathering in the parks, to commemorate the loss of their innocent children.
Shirin Ebadi, Iranian Human Rights attorney and the Noble Peace Laureate has been vocal and supportive of the mourning mothers in Iran:
“I invite all freedom loving women of the world to dress in black and gather in solidarity with the Committee of Mourning Mothers every Saturday in their own cities and towns to help make their voices heard throughout the world.”
In response to this invitation, we Iranian Americans, gather on Saturdays to join the silent protest of the Mournful Mothers in Iran. In solidarity, we gather on Saturdays in parks in the City of Santa Monica (till further notice: Ocean Ave & Colorado, by Santa Monica Pier).
We invite the freedom-loving people of the world to join us in expressing our solidarity and support for the Mournful Mothers of IranFriday, October 30, 2009
|
| |||||||||
| |
Wednesday, October 28, 2009
تجمع مادران عزادار در وین/ 2 آبان 1388
هر هفته روزهای شنبه از ساعت 4 تا 5 بعد ازظهر به وقت وین، تعدادی از مادرران مقیم این شهر برای ابراز همبستگی خود با مادرانی که در پارک لاله جمع می شوند، در میدان آلبرتینا گرد هم می آیند.آنها تصاویرعزیزان از دست رفته و اسیران در بند را که به جرم دفاع از حقوق شهروندی خود مورد ظلم و ستم نیروهای نامردمی جمهوری اسلامی قرار گرفته اند حمل می کنند و در صورت لزوم با رهگذران کنجکاو به گفتگو و رساندن پیام مادران می پردازند. لازم به یاد آوری است که گروهی از دوستان اطریشی عضوسازمان عفو بین الملل شاخه زنان هم با پشتکار هر هفته این مادران را همراهی می کنند. این هفته حضور خانم دکتر مهرانگیز کار فضای دیگری به جمع ما بخشید. او که به دعوت سازمان عفو بین الملل برای سه روز به وین سفر کرده با وجود برنامهً متراکم به این جمع پیوست، با تک تک مادران به گفتگو پرداخت و پیشنهادات سازنده و آموزنده ای را بیان کرد. خانم کار پس از این گردهم آیی در دانشکدهً حقوق وین به سخنرانی و تبادل نظردربارهً شرایط کنونی ایران پرداخت
Tuesday, October 27, 2009
تجمع مادران عزادار در رشت
مادران عزادار رشت این هفته نیز به روال همیشگی با تجمع خود بین ساعات 5:30 تا 6:30 عصر در پارک گلسار رشت، یاد جانباختگان اعتراضات اخیر را گرامی داشتند .مادران عزادار ضمن توزیع خرما به نشانه ی عزاداری، با حاضران در پارک به گفتگو پرداختند و درباره ی اهداف تجمع خود سخن گفتند.
حضور این مادران که به شکل دسته جمعی در پارک راه می رفتند و با حضار به گفتگو می نشستند بسیار جالب توجه بود.
مادران عزادار بنا دارند تا شناسایی و محاکمه عادلانه عاملان و آمران فجایع اخیر به تجمع هفتگی خود در عصرهای شنبه ادامه دهند.
دوشنبه چهارم آبان
Monday, October 26, 2009
چهاردهمین هفته همبستگی مادران ایرانی شهر کلن/آلمان با مادران عزادار ایران
18 October2009
ما مادران، دختران و زنان همدل و همبسته با مادران سوگوار (عزادار) ایران یکشنبه ها در برابر درب اصلی کلیسای دم در شهر کلن گرد هم می آییم با جامه ای سیاه بر تن همچون مادران عزادار . نه فریادی بر می اوریم . نه خشمی را به نمایش میگذاریم
با عکسهایی در دست یا بر زمین سرد ، تصاویر فرزندانمان به نمایش میگذاریم ، نصاویری از سهراب ها ، نداها تا بتوانیم آوای مادران عزادار سرزمینمان باشیم. آوای سوگ مادرانی که در جستجوی اجساد فرزندانشان خاکهای خاورانها را با سرانگشتانشان میسایند تا شاید نشانی از کودکانشان یابند. مادرانی که پشت دربهای آاهتین زندان و شکنجه نوبت دیدار را با تحمل توهین و ضرب باتوم انتظار میکشند. آری ما با حضور و همبستگی خود جهان مادران را فرا میخوانیم تا آوای سوگ سرزمینمان محبوس مرزهای خاموشی نگردد. شمع ها را روشن نگاه میداریم تا انکار خاموشی گردد. گلها را آذین تصاویر میداریم که امتداد آرمان صلح خواهی فرزندان سرزمینمان به تماشا گذارده شود. تا بدانند جهانیان که سهرابها آوایشان آوای زتدگی بود.
مردمی که به قصد نیایش و یا برای تماشای کلیسای دم می آیند با ما و با عزیزان به ناحق از دست رفته ما آشنا میشوند ، پرسان از چگونگیها و سپس اندوه مشترک، همبستگی را ارمغان این دیدار میدارد
با عکسهایی در دست یا بر زمین سرد ، تصاویر فرزندانمان به نمایش میگذاریم ، نصاویری از سهراب ها ، نداها تا بتوانیم آوای مادران عزادار سرزمینمان باشیم. آوای سوگ مادرانی که در جستجوی اجساد فرزندانشان خاکهای خاورانها را با سرانگشتانشان میسایند تا شاید نشانی از کودکانشان یابند. مادرانی که پشت دربهای آاهتین زندان و شکنجه نوبت دیدار را با تحمل توهین و ضرب باتوم انتظار میکشند. آری ما با حضور و همبستگی خود جهان مادران را فرا میخوانیم تا آوای سوگ سرزمینمان محبوس مرزهای خاموشی نگردد. شمع ها را روشن نگاه میداریم تا انکار خاموشی گردد. گلها را آذین تصاویر میداریم که امتداد آرمان صلح خواهی فرزندان سرزمینمان به تماشا گذارده شود. تا بدانند جهانیان که سهرابها آوایشان آوای زتدگی بود.
مردمی که به قصد نیایش و یا برای تماشای کلیسای دم می آیند با ما و با عزیزان به ناحق از دست رفته ما آشنا میشوند ، پرسان از چگونگیها و سپس اندوه مشترک، همبستگی را ارمغان این دیدار میدارد
همدردی با مادران دغدار ایرانی در روز آخر نمایشگاه کتاب فرانکفورت
خداحافظ چین، سلام آرژانتین
حضور ایرانیان معترض تقریبا در تمام روز اطراف غرفه جمهوری اسلامی و در سالنهای دیگر ادامه داشت. روز یکشنبه گروه دیگری هم به جمع معترضان به حضور نمایندگان جمهوری اسلامی در نمایشگاه پیوستند.
اینها جمعی از زنان مقیم فرانکفورت هستند که هر شنبه از ساعت ۶ تا ۸ شامگاه به عنوان همدردی با مادران داغدار حوادث اخیر، در یکی از میدانهای اصلی شهر میایستند. زنان در این حرکت اعتراضی عکسهایی از کشته‌شدگان حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری را در سکوت به نمایش میگذارند و به یاد قربانیان شمع میافروزند تا همبستگی و همدردی خود را با مادرانی که فرزندان خود را در درگیریهای پس از انتخابات از دست دادهاند، اعلام کنند.
شنبه شب پس از خاتمه کار نمایشگاه، با چند تن از دوستان به این زنان سر زده بودیم. امروز تعدادی از آنها با آویختن تصاویری از قربانیان و شعارهایی در محکومیت خشونت بر گردن خود در سالنهای نمایشگاه میگشتند.
| Intro :: History :: Current Activities :: Other Sources Adam Bennett, Marcee Ludlow, Christopher Reed |
Introduction
-The Mothers’ first public demonstration occurred on April 30, 1977.
-The majority of the Mothers were new to political activity, not to mention over forty and had little to no formal education.
-They chose Thursdays from 3:30-4:00 for their protests in order to maximize their exposure to afternoon traffic. Even in the face of disappearances of their leaders, the Mothers have continued to march every Thursday.
-They protest in the Plaza adjacent to the Pirámide de Mayo (May Pyramid), which was constructed as a symbol of peace, and in front of the offending governmental building, the Casa Rosada or the presidential palace.
-They wear white scarves on their heads not only to symbolize the white dove of peace, but for easy recognition. The scarves have become a symbol for peace in their own right.
Awards
-In 1980, the Mothers were nominated for the Nobel Peace Prize. The Mothers received the Peace Prize of the People, given by Norway to those who qualified for the Nobel Prize but who did not receive it.
-In 1992, all members of the Mothers' association were awarded the Sakharov Prize for Freedom of Thought.
-In 1999, the organization was awarded the United Nations Prize for Peace Education.
- On 10 December 2003, the Grandmothers' president, Estela Barnes de Carlotto, was awarded the United Nations Prize in the Field of Human Rights.
‘Mourning Mothers Iran’ Stand with Activist Mothers Worldwide
Elahe Amani with Lys Anzia – Women News Network – WNN
Weeping woman statue. Image: Luc De Leeuw 2009
A mother protecting her child isn’t anything unique. But in Iran, humanitarian activist mothers are now becoming global icons for human rights causes worldwide. In silent public protest, the ‘Mourning Mothers of Iran,’ known locally in Tehran as the ‘Mothers of Laleh,’ stand together each week, on Saturday evening vigils in Tehran’s Laleh Park.
“I urge all women around the world to show their solidarity with the Committee of Iranian Mothers in Mourning by assembling in parks, in their respective countries, every Saturday between the hours of 7 to 8 p.m., wearing black,” said Nobel Peace Prize Laureate, Shirin Ebadi, in a plea made to women and activists worldwide at a July 25 Iran pro-democracy rally in Amsterdam. Like the infamous “Women in Black,” and the ‘Madres de Plaza de Mayo,’ the Committee of Iranian Mothers use methods of ethics in non-violence to bring attention to the atrocity of their dead children.
Beginning in Jerusalem, in 1988, a group of almost 40 Israeli-Jewish women of conscience formed ‘The Women in Black.’ To make their point, they wore black clothing and stood silent in public protests. They protested against Israeli expansion into the West Bank and Gaza on the heels of the beginning of the 1987 Palestinian intifada. Soon Arab women from the northern region of Israel also joined the Women in Black. The message was a clear call for “Peace!” Opposing war, injustice, and militarism, Women in Black groups and their affiliates can be found in Iran, Australia, the UK, Serbia, Japan, South Africa, Italy, Spain, the Netherlands, Belgium, Canada, US, India, Nepal, Uruguay, Argentina and the Philippines, to name a few.
Outside of Jerusalem, 1988 was also a very dark period for Iranian history. In a few summer months, an enormity of crimes against humanity occurred as an overwhelming number of Iranian political prisoners were massacred. This left thousands of Iranian mothers devastated.
According to reports from Amnesty International, 4,500-10,000 Iranian political prisoners were declared killed or missing inside the country that year, over a period that lasted barely two months. After finding out about the death of their loved ones, the families of the victims were not allowed to receive the bodies of their dead. They were also not allowed to hold any funerals. Instead, the held bodies were dumped together in places like Khavaran or what the regime referred to as La’nat-Abad, ‘The Damned Place,’ a cemetery used for burying non-Muslims.
Mass burials at Khavaran were later accidentally discovered by an Armenian priest who had become curious as to why stray dogs kept digging for bones at, what was later determined the location of the mass graves. French-Iranian woman filmmaker, Mehrnoushe Solouki, was held in Evin Prison for nine months as she, too, stumbled on the discovery in 2007.
“The deliberate and systematic manner in which these extrajudicial executions took place may constitute a crime against humanity under international law,” said Human Rights Watch, in 2005. Perhaps of all the crimes against humanity in the last 30 years, the 1988 Iranian mass executions continue to be the most revealing indication of the regime’s contempt and fear of political dissidents.
“In the recent events, the government in Iran has been fabricating reports depicting an incorrect image of what has been going on in the country,” said Ebadi at the July 25, 2009 rally. “They do not want the people to know the truth.”
We may think this kind of protest is new in Iran, but Iranian mothers have always spoken out against violence, disappearance and the torture of their sons and daughters. Prior to the 1979 revolution, only two mothers’ organizations existed in the country. Both were affiliated with underground groups involved in struggles for democracy. They worked in opposition to the monarchy of the Shah’s regime, who’s policies had turned, at the end, to the jailing and torture of intellectuals, feminists, students, and labour union advocates.
“I need to tell my story. No one can stop me. No one!” said Parvin Fahimi, an active member of Mothers for Peace and the mother of slain 19 year old Iranian protester, Sohrab Arabi, said recently in July. “My son had been killed, but they refused to tell me,” she continued.
Madres de Plaza de Mayo - Buenos Aires, Argentina, 2008.
Sunday, October 25, 2009
Subscribe to:
Posts (Atom)
