Monday, January 25, 2010

برای پروانه راد ، مادر در بند

یکشنبه ۲۴ ژانویهٔ ۲۰۱۰


پروانه جان ! شرمنده ام که از ترس سنگین تر شدن اتهام هایت سکوت کردم ، می دانی که این روزها با مادران مثل باند های مافیایی رفتار می کنند ، آنها را تعقیب می کنند و تا دو یا سه نفر به هم می رسند ناغافل به آنها حمله کرده ، دستگیرشان می کنند ، در این روزگار غریب که برای ما زیاد هم غریب نیست جرم مادران سنگین است چون از جگرگوشه های حق طلب شان دفاع می کنند چون خاموش نمی شوند چون هر چه آنان را دستگیر می کنند به تعدادشان اضافه می شود چون نیروهای امنیتی را به قول خودشان کلافه کرده اند . چون کوتاه نمی آیند ، چون زخم های کهنه شان هم سر باز کرده ، چون یاد گرفته اند بدون نفرین و خشم و کینه بایستند ، چون مردم دنیا صدای آنها را شنیده اند و مادران سراسر جهان از آنان حمایت می کنند 

می دانی اتهامی که به مادران عزادار زده شده تهیه خوراک برای ماهواره هاست؟ مثل اینکه مادر همیشه باید خوراک تهیه کند . ولی خوراکی که مادر تهیه می کند با عشق است و خوراکی که آقایان مخل آسایش و امنیت مردم ، برای ماهواره ها تهیه می کنند با خون و نفرت است . چه کسی مجرم است ؟ 
پروانه جان شنیده ام تو را برای دفاع ازجان چند نفر که در روز تاسوعا مورد ضرب و شتم ماموران قرار گرفته بودند بازداشت کرده اند . همان کاری که مادران در تمام راهپیمایی ها انجام داده اند . کجای این عمل جرم است . اگر جرم است بیایند همه مادران ایران را دستگیر کنید

پروانه جان نمی خواستم بدانند که تو در پارک لاله دیده شده ای تا جرم ات سنگین نشود مگر نمی دانی که مادر بودن ، عاشق بودن ، کنار هم بودن ، پارک رفتن ، قدم زدن ، روی نیمکت نشستن و حتی شنبه ها در خیابان امیرآباد دیده شدن جرم سنگینی است ، همان جا که ندا را کشتند ولی نتوانستند نداها را خاموش کنند ! 
پروانه جان چند باری که تو را در پارک لاله دیدم ، با آن چهره خندان و اندام ظریف ، بدون اینکه چیزی از زندگیت بدانم حس کردم که هزار سال است می شناسمت . راستی شرم نکردند وقتی در سلول را به روی تو بستند ؟ از چشم های مهربانت خجالت نکشیدند ؟ تو آنجا چه می کنی الان ؟ مطمئن ام با فروتنی همیشگی ات سعی می کنی زندانبان و بازجو و قاضی را به راه راست هدایت کنی . پروانه جان تو آزاد می شوی ولی گمراهان همیشه در بندند .

اعظم اشراقی – 4بهمن 88
ارسال شده توسط madarane azadar در ۲۳:۱۹

No comments:

Post a Comment