یادمان مادر محسنی در تهران
یادمان هفتمین روز درگذشت مادر محسنی درتهران با حضور جمعی از مادران برگزار شد
اخبار روز: www.akhbar-rooz.com
پنج‌شنبه ۵ آذر ۱٣٨٨ - ۲۶ نوامبر ۲۰۰۹

اخبار روز: روز دوشنبه دوم اذر ماه، مراسم بزرگداشتی به مناسبت درگذشت مادر محسنی در تهران برگزار شد که گزارش کوتاهی از ان در زیر امده است:

خاوران قطعه گمشده تاریخ نیست. گرچه به خرابه ای تبدیل اش کرده اند. اما سلحشوری و پایداری وصف ناپذیر مادر ملت و دیگر مادران جان باخته گان که در عدد کم و در معنا بی شمارند؛ تا هستند خاوران را فصل جدا نشدنی تاریخ مبارزات دمکراتیک ایران نگاه خواهند داشت.
مراسم یادمان هفتمین روز درگذشت مادر محسنی در عصر پائیزی روز دوم آذر ماه ١٣٨٨ در تهران ـ شهر بی آسمان ـ در منزل یکی از مادران مبارز برگزار شد. علی رغم تهدیدها، احضارها و نگرانی ها، بیش از شصت نفر از مادران و همسران جانباخته گان، در این مراسم حضور یافتند.
مادران و همسران سیمین مویی که با عزمی جزم، نگاهی نگران، اما امیدوار در زمان تعیین شده خود را به مراسم رساندند. مسن ترین مادر آغاز مراسم و سرود خاوران را اعلام نمودند. سپس مادری که زبان رسا و سخنور مادران و همسران است از خاطرات دیرین قبل و بعد از انقلاب خود با مادر محسنی سخن گفت. وی از سختی ها، هتاکی های ساواکی ها و اطلاعاتی ها، از امیدها و نومیدی های دوران مباززات مادران زندانیان سیاسی در دو دوره گفت. مادر با تمجید از تلاش های بی وقفه مادر محسنی و مبارزات وی حتی در خارج از کشور سخنان خودرا به پایان رساند.
در ادامه مراسم مادر دو جان باخته قبل و بعد ازانقلاب خاطره ای از عزم و اراده مادر محسنی بیان نمود و تاکید کرد که گرچه مادر محسنی در میان ما نیست، اما بکارگرفتن تجارب مبارزاتی وی راه دستیابی به خواسته های ما را آسان تر خواهد کرد. برابر برنامه از قبل تعیین شده زنگ تنفس داده شد. بعد از استراحت و پذیرائی با میوه و شیرینی و بحث های محفلی مراسم ادامه یافت.
در بخش دوم برنامه، تصنیفی از خطه لرستان پخش شد. ترانه ای که سالیان پیش در رسای رفقای جان باخته دهه شصت تنظیم شد که بعد از سانسور ابیاتی از آن، تکثیر و توزیع شد.
ابیاتی از ترجمان ترانه سرود بدین قرار است:
در سحر از شوق تو خروس می خواند و ایل با میل تو کوچ می کند
نام ترا درختان دشت و کوهساران می دانند و گنجشکان در دست تو لانه می کنند

سپس مقاله ای توسط یکی از خواهران جان باخته گان خوانده شد و مراسم در زمان تعیین شده پایان یافت.