دوازدهمین هفته همبستگی زنان ایران شهر کلن/آلمان با مادران عزادار ایران

04october 2009

امروز هوا سرد بود . شاید هم سوز سرما بیشتر به خاطر شنیدن خبر اعدام نوجوان ، بهنود شجاعی بود ، که همه را متاسف کرده بود. صورتها بهت زده بود. ای وای ، ای داد بیداد. فغان و فریاد، چه خشونت هائی، تا کی باید این وضع ادامه داشته باشه . اینها کلماتی بود که از دهان زنان در می آمد . با چشمانی اشکبار و قلبی شکسته در کمال نا امیدی، باز هم امیدوار به بهبود ، امیدوار به روزی روشن و آفتابی
خموش و غمگین این هفته هم جلوی کلیسای کلن ایستادیم . و چه دلگرم کننده بود حمایت رهگذران و تأثرشان از قصه های دردناک ما و همبستگیشان ، هر کدام به نحوی . با امضا و یا با ایستادن چند دقیقه در صف ما.
به امید روزی که در این مکا ن آزادی عزیزان دربند مان را پایکوبی کنیم