همبستگی با "مادران عزادار" 

نوعی دیگر از فعالیت های زنان ایرانی خارج از کشور

گفتگو با یکی از حامیان مادران عزادار ایران در شهر فرانکفورت 

منیره کاظمی


• چند هفته ای از برگزاری مراسم "مادران عزادار" در ایران نگذشته بود که در شهرهای مختلف اروپا و آمریکای شمالی، زنان ایرانی برای اعلام همبستگی با آنان که روزهای شنبه در پارکها و میادین گرد هم میآیند، دست به اکسیونهای مختلفی زده و در امر روشنگری در مورد وقایع اخیر برای غیر ایرانیان کوشا بوده اند. ...


اخبار روز: www.akhbar-rooz.com
سه‌شنبه ۲۹ دی ۱٣٨٨ - ۱۹ ژانويه ۲۰۱۰


در انتخابات ژوئن سال میلادی گذشته در ایران رژیم جمهوری اسلامی با نقشه از قبل طراحی شده ای، نام محمود احمدی نژاد را از صندوقهای رای درآورده و به او لقب رئیس جمهور منتخب مردم را داد. پس از آن در اعتراضات وسیع خیابانی علیه این انتصاب تعدادی به دست نیروهای نظامی و شبه نظامی دستگیر، شکنجه و کشته شدند. در پی این وقایع گروهی از مادران و وابستگان قربانیان این اعتراضات، به همراهی دوستان و فعالین جنبش های زنان و دانشجویی حرکتی را آغاز کردند که نام "مادران عزادار" را به خود گرفت.
"مادران عزادار ایران" خواستار بازداشت و محاکمه عاملین و آمرین دستگیری، شکنجه، تجاوز و کشتار فرزندانشان چه در خیابان ها و چه در بازداشتگاه های علنی ومخفی رژیم میباشند. آنها درگردهمایی های کوتاه خود با در دست داشتن عکس عزیزانشان به همراه گل، با خواندن سرود و یا با روشن کردن شمع سعی میکنند یاد قربانیان را در اذهان عمومی زنده نگاه داشته و نشان دهند که در راه رسیدن به مطالبات خود مبنی بر برقراری عدالت مصم می‌باشند. و البته که حکومت ولایت فقیه دل خوشی از آنان نداشته و هر بار به انحاء مختلف در برگزاری گردهمایی های این مادران اخلال کرده و با توهین، ضرب و شتم و یا دستگیری تعدادی از آنان، سدی در ادامه راهشان ایجاد نموده است.

چند هفته ای از برگزاری مراسم "مادران عزادار" در ایران نگذشته بود که در شهرهای مختلف اروپا و آمریکای شمالی، زنان ایرانی برای اعلام همبستگی با آنان که روزهای شنبه در پارکها و میادین گرد هم میآیند، دست به اکسیونهای مختلفی زده و در امر روشنگری در مورد وقایع اخیر برای غیر ایرانیان کوشا بوده اند.

در این باره سوالات متعدی در ذهن جان میگیرند که چه چیز موجب میشود زنان ایرانی خارج از کشور در این راستا دست به اکسیونهای حمایتی زده و هدف آنان چیست.
برای روشن نمودن این نکات با یکی از حامیان "مادران عزادار ایران" در شهر فرانکفورت به گفتگو نشستم:

چه شد که این گروه تشکیل شد و با چه هدفی و با چه کسانی؟

هدف ما یاری رساندن به "مادران عزادار ایران" در امر انتشار و انعکاس صدایشان به دنیا و همراهی کردن آنان در رسیدن به خواسته هایشان است. همانطور که بارها از زبان آنها شنیده ایم این زنان نمیخواهند در مقابل آنچه بر عزیزانشان، خانواده شان و خود آنان رفته ساکت بوده و به تنهایی بار اندوهشان را به دوش کشند. ما هم میخواهیم همصدا، همدرد، همیارو همراه آنها باشیم. خواست ما هم نیز رسیدگی به زندان افتادن، اعمال تجاوز، شکنجه، و یا قتل فرزندان آن آب و خاک هست. ما هم به مانند آنها خواستار بازداشت و محاکمه دستور دهندگان و مجریان این جنایات هستیم. ما هم به مانند آنها خواهان آزادی بدون قیدوشرط کلیه زندانیان سیاسی هستیم. ما با "مادران عزادار" داخل ایران هم پیمان شده ایم که تا رسیدن به خواسته هایشان به حرکت خود ادامه دهیم.

گروه ما تشکیل شده از زنان ایرانی و آلمانی به همراهی مردان و با داشتن گرایشات فکری متفاوت. این جمع به هیچ سازمان و دسته سیاسی وابستگی نداشته و بر آن بودیم که برای داشتن اکسیونهای اعتراضی در انتظار وقایع ایران ننشینیم.


چرا خبررسانی و حمایت از مادران، و نه مثلاً در کل از جنبش اعتراضی؟

وقتی ماشنیدیم که یک عده از زنان شجاع میهنمان دست به حرکت اعتراضی زده اند و میخواهند به آن تداوم بخشند، فکر کردیم چون این زنان در محیط سانسور و خفقان زده ایران به سر میبرند، وظیفه ما خارج از کشوریهاست که با توجه به امکانات جوامع آزاد به مانند بلندگویی صدای آنان را به گوش ملیتهای دیگر برسانیم. از سوی دیگر میخواهیم با تجمعات و اکسیونهایی به "مادران عزادار" ایران بگوییم که آنها در غم خود و در راه رسیدن به خواسته هایشان تنها نیستند. و در آخر میخواهیم قدردان شهامت و پیگیری این زنان به خصوص با توجه به فشار، آزار و شکنجه ای که از سوی مزدوران رژیم بر آنان اعمال میشود باشیم.


از چه زمانی این حرکت حمایتی را آغاز کرده اید؟

ما روز شنبه اول آگوست ٢٠٠٩ به همراه چند عکس از قربانیان و روشن کردن شمع این حرکت حمایتی را شروع کردیم.

عکس العمل رهگذران چگونه بوده و تا به امروز حرکت خود را چگونه ارزیابی میکنید.

تاکنون برخورد مردم مثبت بوده، خیلی از آنها ابراز همدردی و همبستگی داشته اند ولی مهمتر از همه جنبه آگاهی دهنده کار ما است، چراکه خیلی از رهگذران یا اطلاعی در مورد وقایع اخیر ایران نداشته اند و یا اینکه دانسته های آنان از جنبش اخیر میهنمان کامل و دقیق نبوده است. آنها با مطرح کردن سوالاتشان و صحبت و گفتگو چه با ما و چه در میان خود ما را در نزدیک شدن به هدفمان یاری رسانده اند. خیلی از رهگذران در حین اینکه پتیشن هایی علیه شکنجه و اعدام را ، که ما از سازمانهای بین المللی آماده میکنیم، امضا میکنند از ما میپرسند که آنها چگونه میتوانند به ما و جنبش مردم ایران کمک کنند. همه اینها به ما دلگرمی میدهد که به کارمان ادامه دهیم.

آیا با گروه های همبستگی با "مادران عزادار" شهرها ویا کشورهای دیگر در تماس هستید؟

بله ما با مادران هامبورگ، کلن، تورنتو، لوس‌آنجلس، شمال ایتالیا، وین، بروکسل، لندن و ... از طریق ایمیل در تماسیم. یکبار هم ملاقاتی با مادران شهر کلن داشتیم و با آنان به گفتگو و تبادل نظر پرداختیم. چندی پیش هم یکی از اعضای گروه ما در سفری که به لوس آنجلس داشت در اکسیون مادران آنجا شرکت کرد و از این طریق توانستیم ارتباطمان را با آنها نیز مستحکم کنیم.

چه برنامه های برای آینده در نظر دارید؟

چون "مادران عزادار ایران" سعی میکنند که به طور مداوم این حرکت را ادامه دهند ما هم میخواهیم تداوم کار خود را حفظ کرده و تا مادران ایران به اعتراضات خود ادامه میدهند ما هم در اینجا در برپا کردن اکسیونهای خود خواهیم کوشید. چرا که میخواهیم به آنها بگوییم در راه رسیدن به اهدافشان تنها نیستند. یکی دیگر از برنامه های آتی ما این است که اکسیونهای خود را گسترده ترکنیم. میخواهیم نه تنها در امر ارتباطات با گروه های موجود عمق و وسعت بیشتری ببخشیم، بلکه میخواهیم مشوقی باشیم که در شهرها و کشورهای دیگر هم گروه های جدیدی دست به کار شده و به این حرکت بپیوندند.
در روز شنبه ٢٣ ژانویه ٢٠١٠ نیزمیخواهیم همزمان با اکسیون سراسری که در شهرهای مختلف در حمایت از "مادران عزادار ایران" انجام میگیرد، یک گردهمایی در وسط شهر فرانکفورت برگزار کنیم. برای اطلاعات بیشتر در این مورد میتوان به آدرس وبلاگ* ما مراجعه کرد

* http://madaran-frankfurt.blogspot.com/2010/01/blog-post.html