گزارش بیست و هفتمین هفته تجمع  گروه همبستگی با مادران عزدار ایران

در شهر کلن

17December 2010

من چه در پای تو ریزم که پسند تو بود

سر و جان را نتوان گفت که مقداری هست

مطلع شدیم که " دیروز با وجود آنکه ماموران امنیتی ما نع از تجمع آرام مادران عزادار ایران شده بودند ولی این مادران مصر ، این مادران  شجاع باز در گوشه و کنار پارک و خیابان های اطراف دیداری تازه کردند و پیمان شان را یادآور شدند. وتعدادی از مادران در گوشه ای دیگر ازتهران با در دست داشتن پلارکارد و عکس فرزندان شان اجتماع کردند و به دشمنان آزادی یادآور شدند که پارک لاله را می توانید اشغال کنید ولی تمام سرزمین ما را نه. ما هنوز زنده ایم"1 

در مقابل این جرات و این شهامت  باید که سر تعظیم فرود آورد

 

هر بار که فشار بر مادران عزادار در ایران بیشتر میشود حامیان آنها در خارج درست به مانند خود مادران عزادار در ایران مصر تر شده و با نیتی قوی تر  در  تجمع های هفتگی شرکت میکنند . امروز با وجود باران و باد شدید تعداد زیادی از مادران در این تظاهرات آرام شرکت کردند و همگی به هم امید میدادند که پیروزی نزدیک است . این فشار ها و بی رحمی ها نشان از ضعف دیکتارتور است که آخرین سعی خود را میکند

برای رهگذران تعجب آور بود که این عده  از زنان کی هستند ؟ چه  چیزی باعث شده که در ا ین باد و باران در این محل جمع شوند ؟ چه میگویند ؟ چه میخواهند؟ و با کنجکاوی به ما نزدیک میشدند و سوال میکردند. از درد ما آگاه میشدند و با ابراز همدردی ،  آرزوی  پیروزی برای ما میکردند